Cuda jak płatki śniegu ❤️❤️

 Witam, dziś mam dla was recenzję zbioru powieści Cuda jak płatki śniegu ❤️ Autorki Doroty Makowskiej.

Cuda jak płatki śniegu, to tak naprawdę przemyślenia, jakie daje nam życie, bardzo dużo tematów, jakie powinniśmy przemyśleć sobie przed tym świątecznym okresem i w czasie jego trwania.

Jak traktujemy osoby, które spotykamy każdego dnia? Czy z uśmiechem? Czy ciągłym niezadowoleniem? Zatrzymajmy się i zastanówmy nad tym, co robimy, bądźmy dla siebie mili, uśmiechnięci, bo każdy z nas jest człowiekiem, czy to kurier, który dostarcza nam paczki, czy sąsiad lub sąsiadka. Zastanówmy się, czy porządek w naszym domu musi być najważniejszy, czy potraw musi być dwanaście? Najważniejsze jest szczęście, dobroć i miłość. Możemy tęsknić, za tymi których już z nami nie ma, możemy pamiętać, nikt nam tego nie zabroni, ale nie zapomnijmy, że mamy obok siebie osoby, które tak naprawdę w każdym momencie może zabraknąć.

Cieszmy się małymi rzeczami, które uciekają nam przez palce, nie narzekajmy na pogodę, na osoby, które są wśród nas, bo za mało, bo za często, bo za głośno, cieszmy się z takich chwil, bo czas mamy jeden, a on biegnie nieubłaganie, ucieka nam. Otwórzcie oczy i zobaczcie, że małe chwile powinny nas cieszyć nawet, wtedy kiedy pada deszcz, a na dworze jest ponuro.

Zapominamy, bardzo dużo w naszym życiu nawet to, że małe rzeczy, które robi się razem picie kawy, małe przepychanki słowne, czy nawet mówienie sobie miłych słów. To, co nas cieszy, powinniśmy pamiętać, bo cóż, za życie, kiedy jest się zabieganym, myślącym tylko o pracy, a nie o tym, co czuje ktoś obok nas. Nie zwracajmy uwagi na to czy nasze dzieci są adoptowane? Czy urodzone przez nas samych, każde z nich zasługuje na miłość na, to by mieć rodzinę ciepło, i to, co najważniejsze rodziców.

Zatrzymajmy się na chwilę i pomyślmy, czy to wszystko to nasze życie chcemy przeżyć w biegu? Nie bacząc na to co dzieje się wokół nas? Cieszmy się z każdych chwil spędzonych z bliskimi, czasem, który jest nam dany i który nieodwracalne się kończy.

Autorka próbuje wskazać nam drogę, jaką powinniśmy wybrać, pokazuje nam, że nie zawsze mamy rację, że powinniśmy smutek schować w cień, a zacząć cieszyć się każdą minutą, która zostaje nam podarowana.